گل پیچک

پیامبر صلی الله علیه و آله معجزات رو گاهی خودشون انجام می دادند بدون تقاضای کسی ، گاهی هم با درخواست مردم. مردمی هم که از ایشان تقاضای معجزه می کردند دو دسته بودند : عده ای واقعا برای این که بدانند ایشان پیامبر است یا نه درخواست معجزه می کردند . پیامبر به دو نحو با این گونه افراد برخورد می کردند. برخی را که به راحتی قانع می شدند ،‌بدون معجزه قانع می کردند . برخی دیگر را هم برایشان معجزاتی را نشان می دادند.
دسته دوم افرادی بودند که از معجزات پیامبر شنیده بودند و به قدرت اعجاز ایشان یقین داشتند اما از روی لجاجت و گاه به تمسخر پیوسته تقاضای معجزه می کردند تا از رهگذر آن تفریح کرده باشند. پیامبر تنها پاسخ درخواست های این گروه از کافران را نمی دادند.
قطعا نمایش معجزه و امور شگفت انگیز برای مردم جالب است اما پیامبران نیامده بودند که نمایشگاه معجزه سازی به راه اندازند. آنها وظیفه داشتند از اعجاز فقط در مواردی که در راستای ترویج رسالتشان باشد ،‌ استفاده نمایند.
یکی دیگر از علت هایی که پیامبران درخواست آوردن معجزه از سوی کافران را اجابت نمی کردند این بود که مثلا کافران درخواست می کردند عذاب جمعی و فراگیر نازل شود. طبیعی است که این گونه درخواست ها که از سر تمسخر انجام می گرفت هم پذیرفته نشود.

قرآن هم به این نوع درخواست های لجوجانه یا تمسخر آمیز اشاره می کند و می فرماید:

وَ لَوْ أَنَّنا نَزَّلْنا إِلَیْهِمُ الْمَلائِکَةَ وَ کَلَّمَهُمُ الْمَوْتى‏ وَ حَشَرْنا عَلَیْهِمْ کُلَّ شَیْ‏ءٍ قُبُلاً ما کانُوا لِیُؤْمِنُوا
و اگر ما فرشتگان را به سوى آنان مى‏فرستادیم و [اگر] مردگان با آنان به سخن مى‏آمدند، و هر چیزى را دسته دسته در برابر آنان گرد مى‏آوردیم، باز هم ایمان نمى‏آوردند

کلمات کلیدی : اسلام